De Provence….. het klimaat, de natuur, de zee, de lichtval, het eten… Héérlijk. Maar de wijnen… Mwah. Veel te lang is hier geteerd op het aan het schier oneindig aantal toeristen, makkelijk en daarom maar duur slijten van fancy rosés, koppijnrosés, tegenwoordig bleker dan bleek…. Ook voor de tamelijk banale blancs en spichtige of in fout hout verdronken rouges hoeven we niet die kant op…
Er zijn uitzonderingen, de parels. Die moet je weten op te duiken…. Nabij Bandol, op Château de Roquefort, biologische côtes de provence, flonkerende wijnen,vooral de rosé Corail en beide witte wijnen… 

Een endje varen of uur vliegen (zwemmen is echt te ver) en je komt op l'île de Beauté oftewel Corsica, spannend en mooi hier, bovendien qua wijn volop in beweging anno 2018. We waren er in 2007 kort voor een overzichtsproeverij in Ajaccio, Marc wandelde er een week in 2011, maar echt de boer op: nog nooit. Gangbare vliegtickets zijn prijzig, de (auto)reistijden op het eiland lang, alles kronkelt, je moet bergen over, je kunt zomaar op een kudde kuierende schapen stuiten, met een gemiddelde van 35 km/u mag je al blij zijn. Daarbij de (goede) wijnen zijn tamelijk kostbaar, waarbij ook nog eens komt dat de wijnboeren hier geen TVA (BTW) hoeven te af te dragen bij verkoop aan particulieren, zodat de export- en vastelandtarieven relatief hoog zijn. Want de eventuele korting gaat af van de particuliere prijs, niet van die ex-btw. Maar eind juni 2018 kwam het er dan van, zij het slechts voor een weekend. Belangrijkste druiven: nielluciu en sciacarellu (rood) en vermentino voor wit. Bekendste (terecht denken wij) cru is Patromonio in het noorden. Verder zijn wijnen van (rond) Ajaccio, Calvi, en in het zuiden Figari en Sartène het meest interessant, maar zoals overal geeft de inzet en visie van de producent de doorslag. Ook aan de lange, vlakkere oostkant (van Bastia naar beneden) worden steeds betere wijnen gemaakt, en zijn de prijzen nog heel redelijk.